Μικρός εκδοτικός οίκος, που ιδρύθηκε το 1998, με αποκλειστικό σκοπό να ερευνά, να προβάλλει, να μεταφράζει και να εκδίδει για το αναγνωστικό κοινό, ποιοτικά βιβλία που αφορούν στην εσωτερική εξέλιξη του ανθρώπου. Προς αυτή την κατεύθυνση, κάνει την προσπάθεια να μελετά, να μεταφράζει και να εκδίδει, ό,τι σχετικό με το φιλοσοφικό σύστημα αυτογνωσίας, του Έλληνα του Πόντου, Γεωργίου Γεωργιάδη-Γκουρτζίεφ, και του μαθητή του μαθηματικού και δημοσιογράφου Πήτερ Ουσπένσκυ, ευρέως γνωστό ως Τέταρτος Δρόμος.
Δεν θα ήταν υπερβολικό να εκθειάσουμε την προσπάθεια της Πτερόεσσας, αφού, με πραγματικές θυσίες, προσφέρει στο μικρό, αναγνωστικό της κοινό, τα έργα μιας πλειάδας επιστημόνων, ψυχιάτρων, μαθηματικών,και άλλων, που διατέλεσαν μαθητές του Γκουρτζίεφ και του Ουσπένσκυ, όπως ήταν ο Μόρις Νίκολ, διακεκριμένος ψυχίατρος και μαθητής του Γιουνγκ, ο Ρ. Οράζ,
μαθηματικός, ο Μπένετ, μαθηματικός, και άλλοι. Όλοι αυτοί, μέσα από τα γραπτά τους, προσφέρουν στον αναγνώστη τη δική τους κατανόηση για το πώς δούλεψαν για τη βελτίωση του εαυτού τους και για το τι αποκόμισαν από τις μακροχρόνιες προσπάθειές τους. Το συναίσθημα που νιώθουμε κι εμείς διαβάζοντάς τους, είναι αυτό της συγκίνησης, αφού διαπιστώνουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας στο δρόμο της προσπάθειας αλλά έχουμε ενωθεί με τους κρίκους της αλυσίδας που αυτοί ξεκίνησαν, χρόνια πριν.
Οι Εκδόσεις Πτερόεσσα, συνεχίζουν τις προσπάθειες ενημέρωσης του κοινού σε μεθόδους αυτοεξέλιξης, φέρνοντας κοντά του επίσης, απόψεις και κοσμοθεωρίες, που παρότι κλασικές και δεδομένες για εκατομμύρια ανθρώπους στο χώρο που αποκαλούμε Άπω Ανατολή, εδώ στο δικό μας μεσογειακό χώρο είναι σχετικά άγνωστες. Έτσι, ο αναγνώστης με τη Σειρα "Επεα Πτερόεντα", διευρύνει τις κατανοήσεις του, με βιβλία όπως, Το Σύμπαν και ο Άνθρωπος, του Δαλάι Λάμα, και την Μαγεία των Σούφι, του Ίντρις Σαχ, όπου και τα δύο, συνοδεύονται από κατατοπιστικές εισαγωγές της εκδότριας, στον βουδισμό και τον σουφισμό αντίστοιχα.Επίσης μόλις εκδόθηκε(Δεκ.2008) το Νέφος της Α-γνωσίας:η Πρακτική της Αυτογνωσίας ενός Ανώνυμου 'Αγγλου Μοναχού του 14ου αιώνα.
Τελευταία, το αναγνωστικό κοινό είχε την ευκαιρία να απολαύσει έναν μεταφραστικό και εκδοτικό άθλο της Πτερόεσσας, την προσπάθεια έναρξης της μετάφρασης και έκδοσης σε ετήσια τεύχη του πεντάτομου έργου του Μόρις Νίκολ, Ψυχολογικά Σχόλια στη διδασκαλία των Γκουρτζίεφ-Ουσπένσκυ.Το τρίτο τεύχος ήδη κυκλοφόρησε και ο δεύτερος τόμος εάν αυτό είναι "εφικτό", θα κυκλοφορήσει ολόκληρος τον Δεκέμβριο του 2009.Είναι αξιολογότατο και μοναδικό στο είδος του εγχειρίδιο, όπου ολόκληρη η Μέθοδος Εργασίας στον Εαυτό, αποδίδεται εκλαϊκευμένα, θα λέγαμε, με ψυχολογικό και κατανοητό τρόπο, τεκμηριωμένο μέσα από την ματιά ενός επιστήμονα, που μαθήτευσε και έζησε κοντά στους δύο μεγάλους δασκάλους. Οι ιδέες αυτο-εξέλιξης, οι πρακτικές ασκήσεις που τις συνοδεύουν, μαζί και με πολλά άγνωστα λεγόμενα του Γκουρτζίεφ και του Ουσπένσκυ, υπήρξαν για χρόνια απρόσιτες στους περισσότερους, αφού το έργο δεν είχε μεταφραστεί. Ακόμα και στα αγγλικά, δεν ήταν πάντοτε προσιτό, εξόν από ένα μικρό αριθμό εξειδικευμένων ομάδων, γιατί για μακριές περιόδους, βρισκόταν εκτός κυκλοφορίας.
Ο Γεώργιος Γεωργιάδης Γκουρτζίεφ, είναι μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, με σχεδόν άγνωστες τις πηγές της γνώσης του. Στο σύστημά του όμως, είναι περισσότερο από εμφανή τα ίχνη Πυθαγόρειας επίδρασης, των Πατέρων της εκκλησίας, καθώς και σούφικων ταγμάτων. Πολλοί τον θεώρησαν τσαρλατάνο, άλλοι μάγιστρο, άλλοι, σαν άνθρωπο με υπερφυσικές ικανότητες, και οι μαθητές του τον λάτρεψαν σαν Θεό.Η συμβατική γνώση, για χρόνια τον αγνοούσε και τον περιφρονούσε, και μόλις πρόσφατα άρχισε να αναφέρεται από κάποιες επίσημες βιβλιογραφίες, και κομμάτια από την κοσμοθεωρία του να κερδίζουν συνεχώς έδαφος και να αποτελούν τμήμα της διδακτικής ύλης κάποιων αμερικανικών και ευρωπαϊκών πανεπιστημίων.
Δεσπόζουσα ιδέα στο σύστημα του Τέταρτου Δρόμου,είναι η αυτοενθύμηση. Σύμφωνα με τον Γκουρτζίεφ, ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να αποκτήσει τη γνώση τού να δώσει ο ίδιος ένα μικρό σοκ στον εαυτό του, που θα τον ξυπνήσει, που θα τον κάνει να φτάσει σε ένα υψηλότερο επίπεδο συνειδητότητας από αυτό της ημι-ύπνωσης, που βρίσκεται καθημερινά. Ενώ η τρέχουσα γνώση και επιστήμη, ονομάζει τον άνθρωπο στην κατάσταση που βρίσκεται καθημερινά, συνειδητό, ή, έχοντα συνείδηση του εαυτού του, ο Γκουρτζίεφ αποκαλεί αυτή την κατάσταση, ύπνο. Όσοι ακολουθούν αυτόν τον δρόμο και πασχίζουν να εξελιχθούν, είναι δυνατόν να καταφέρουν να ξεφύγουν από τον ύπνο, και να γίνουν άνθρωποι υπ’ αριθμόν τέσσερα. Γινόμαστε άνθρωποι υπ’ αριθμόν τέσσερα, όταν εκτός της εργασίας στον εαυτό μας,διαπνεόμαστε και από μία βαθιά και αμετακίνητη λαχτάρα για το ξύπνημα, για τη συνειδητότητα του εαυτού. Πώς είναι δυνατόν όμως να επιτύχουμε κάτι τέτοιο;
Μια ανώτερη κατάσταση συνειδητότητας, μπορεί να πραγματωθεί, αν μπορέσει κάποιος, όχι μόνο να ενεργοποιήσει την προσοχή του, που συνήθως απουσιάζει, αλλά και να την διαιρέσει μεταξύ του εαυτού του και ενός εξωτερικού αντικειμένου, συναισθήματος, σκέψεως ή αίσθησης. Την ώρα που κάνουμε κάτι, που σκεφτόμαστε, μιλάμε, ή αισθανόμαστε, δεν έχουμε συγχρόνως την επίγνωση του εαυτού μας ότι το κάνει, και αυτό σαφώς μειώνει το πεδίο της συνειδητότητάς μας, όχι μόνο του έσω αλλά και του έξω κόσμου, με αποτέλεσμα το επίπεδο αυτής της συνειδητότητας ως προς την ύπαρξη του εαυτού μας και του κόσμου που μας περιβάλλει, να είναι περιορισμένο ως μηδενικό. Έτσι, σύμφωνα με τον Γκουρτζίεφ, ο άνθρωπος, τρώει μέσα σε ύπνο, περπατάει μέσα σε ύπνο, σκέφτεται μέσα σε ύπνο και νιώθει αυτοματοποιημένα συναισθήματα, ενώ ο ίδιος πιστεύει ότι είναι ξυπνητός. Όταν λοιπόν ο άνθρωπος καταφέρει να συγκεντρώσει τα μόρια της προσοχής του, και στη συνέχεια να τα διαμοιράσει εξίσου στον ίδιο, και στο αντικείμενο, όπως ειπώθηκε παραπάνω, έχει μεγάλες πιθανότητες να βγει από την χαμηλή, προηγούμενη κατάστασή του, της δήθεν συνειδητότητας, και να αντικρύσει ένα ευρύτερο πεδίο εσωτερικών και εξωτερικών εντυπώσεων που προηγουμένως περνούσαν απαρατήρητες. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι μόνο τότε, έστω και για ένα δευτερόλεπτο, ο άνθρωπος μετατρέπεται σε ένα συνειδητό ον.
Η ίδια ιδέα έχει εκλεπτυνθεί περαιτέρω, από τον μαθητή του Ουσπένσκυ, Ρόντνευ Κόλλιν. Σε τρία απλά διαγράμματα, ο Κόλλιν δομεί τα στοιχεία της αυτοενθύμησης και εξερευνά τις σχέσεις μεταξύ τους. Το παρακάτω διάγραμμα που εμφανίζεται σε τρία
διαδοχικά στάδια, αναπαριστά τη διαδοχική πορεία προς την αυτοενθύμηση, αρχίζοντας με το 1ο στάδιο, εκείνο όπου η προσοχή μας βρίσκεται σε κατάσταση σαγήνης – όπως ονομάζεται το συγκεκριμένο είδος ύπνου, η ταύτιση με το αντικείμενο – απέναντι στο δέντρο. Το βέλος (η προσοχή) προχωρεί προς μία κατεύθυνση, γιατί η ενέργεια της προσοχής ξεχύνεται μόνον προς τα έξω. Ο άνθρωπος, είναι στην καθημερινή κατάσταση επίγνωσής του, απορροφημένος στα αντικείμενα που τον περιβάλλουν, χωρίς όμως ο ίδιος να έχει επίγνωση αυτής της απορρόφησης.
Δεν θα ήταν υπερβολικό να εκθειάσουμε την προσπάθεια της Πτερόεσσας, αφού, με πραγματικές θυσίες, προσφέρει στο μικρό, αναγνωστικό της κοινό, τα έργα μιας πλειάδας επιστημόνων, ψυχιάτρων, μαθηματικών,και άλλων, που διατέλεσαν μαθητές του Γκουρτζίεφ και του Ουσπένσκυ, όπως ήταν ο Μόρις Νίκολ, διακεκριμένος ψυχίατρος και μαθητής του Γιουνγκ, ο Ρ. Οράζ,
μαθηματικός, ο Μπένετ, μαθηματικός, και άλλοι. Όλοι αυτοί, μέσα από τα γραπτά τους, προσφέρουν στον αναγνώστη τη δική τους κατανόηση για το πώς δούλεψαν για τη βελτίωση του εαυτού τους και για το τι αποκόμισαν από τις μακροχρόνιες προσπάθειές τους. Το συναίσθημα που νιώθουμε κι εμείς διαβάζοντάς τους, είναι αυτό της συγκίνησης, αφού διαπιστώνουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας στο δρόμο της προσπάθειας αλλά έχουμε ενωθεί με τους κρίκους της αλυσίδας που αυτοί ξεκίνησαν, χρόνια πριν.
Οι Εκδόσεις Πτερόεσσα, συνεχίζουν τις προσπάθειες ενημέρωσης του κοινού σε μεθόδους αυτοεξέλιξης, φέρνοντας κοντά του επίσης, απόψεις και κοσμοθεωρίες, που παρότι κλασικές και δεδομένες για εκατομμύρια ανθρώπους στο χώρο που αποκαλούμε Άπω Ανατολή, εδώ στο δικό μας μεσογειακό χώρο είναι σχετικά άγνωστες. Έτσι, ο αναγνώστης με τη Σειρα "Επεα Πτερόεντα", διευρύνει τις κατανοήσεις του, με βιβλία όπως, Το Σύμπαν και ο Άνθρωπος, του Δαλάι Λάμα, και την Μαγεία των Σούφι, του Ίντρις Σαχ, όπου και τα δύο, συνοδεύονται από κατατοπιστικές εισαγωγές της εκδότριας, στον βουδισμό και τον σουφισμό αντίστοιχα.Επίσης μόλις εκδόθηκε(Δεκ.2008) το Νέφος της Α-γνωσίας:η Πρακτική της Αυτογνωσίας ενός Ανώνυμου 'Αγγλου Μοναχού του 14ου αιώνα.
Τελευταία, το αναγνωστικό κοινό είχε την ευκαιρία να απολαύσει έναν μεταφραστικό και εκδοτικό άθλο της Πτερόεσσας, την προσπάθεια έναρξης της μετάφρασης και έκδοσης σε ετήσια τεύχη του πεντάτομου έργου του Μόρις Νίκολ, Ψυχολογικά Σχόλια στη διδασκαλία των Γκουρτζίεφ-Ουσπένσκυ.Το τρίτο τεύχος ήδη κυκλοφόρησε και ο δεύτερος τόμος εάν αυτό είναι "εφικτό", θα κυκλοφορήσει ολόκληρος τον Δεκέμβριο του 2009.Είναι αξιολογότατο και μοναδικό στο είδος του εγχειρίδιο, όπου ολόκληρη η Μέθοδος Εργασίας στον Εαυτό, αποδίδεται εκλαϊκευμένα, θα λέγαμε, με ψυχολογικό και κατανοητό τρόπο, τεκμηριωμένο μέσα από την ματιά ενός επιστήμονα, που μαθήτευσε και έζησε κοντά στους δύο μεγάλους δασκάλους. Οι ιδέες αυτο-εξέλιξης, οι πρακτικές ασκήσεις που τις συνοδεύουν, μαζί και με πολλά άγνωστα λεγόμενα του Γκουρτζίεφ και του Ουσπένσκυ, υπήρξαν για χρόνια απρόσιτες στους περισσότερους, αφού το έργο δεν είχε μεταφραστεί. Ακόμα και στα αγγλικά, δεν ήταν πάντοτε προσιτό, εξόν από ένα μικρό αριθμό εξειδικευμένων ομάδων, γιατί για μακριές περιόδους, βρισκόταν εκτός κυκλοφορίας.
Ο Γεώργιος Γεωργιάδης Γκουρτζίεφ, είναι μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, με σχεδόν άγνωστες τις πηγές της γνώσης του. Στο σύστημά του όμως, είναι περισσότερο από εμφανή τα ίχνη Πυθαγόρειας επίδρασης, των Πατέρων της εκκλησίας, καθώς και σούφικων ταγμάτων. Πολλοί τον θεώρησαν τσαρλατάνο, άλλοι μάγιστρο, άλλοι, σαν άνθρωπο με υπερφυσικές ικανότητες, και οι μαθητές του τον λάτρεψαν σαν Θεό.Η συμβατική γνώση, για χρόνια τον αγνοούσε και τον περιφρονούσε, και μόλις πρόσφατα άρχισε να αναφέρεται από κάποιες επίσημες βιβλιογραφίες, και κομμάτια από την κοσμοθεωρία του να κερδίζουν συνεχώς έδαφος και να αποτελούν τμήμα της διδακτικής ύλης κάποιων αμερικανικών και ευρωπαϊκών πανεπιστημίων.
Δεσπόζουσα ιδέα στο σύστημα του Τέταρτου Δρόμου,είναι η αυτοενθύμηση. Σύμφωνα με τον Γκουρτζίεφ, ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να αποκτήσει τη γνώση τού να δώσει ο ίδιος ένα μικρό σοκ στον εαυτό του, που θα τον ξυπνήσει, που θα τον κάνει να φτάσει σε ένα υψηλότερο επίπεδο συνειδητότητας από αυτό της ημι-ύπνωσης, που βρίσκεται καθημερινά. Ενώ η τρέχουσα γνώση και επιστήμη, ονομάζει τον άνθρωπο στην κατάσταση που βρίσκεται καθημερινά, συνειδητό, ή, έχοντα συνείδηση του εαυτού του, ο Γκουρτζίεφ αποκαλεί αυτή την κατάσταση, ύπνο. Όσοι ακολουθούν αυτόν τον δρόμο και πασχίζουν να εξελιχθούν, είναι δυνατόν να καταφέρουν να ξεφύγουν από τον ύπνο, και να γίνουν άνθρωποι υπ’ αριθμόν τέσσερα. Γινόμαστε άνθρωποι υπ’ αριθμόν τέσσερα, όταν εκτός της εργασίας στον εαυτό μας,διαπνεόμαστε και από μία βαθιά και αμετακίνητη λαχτάρα για το ξύπνημα, για τη συνειδητότητα του εαυτού. Πώς είναι δυνατόν όμως να επιτύχουμε κάτι τέτοιο;
Μια ανώτερη κατάσταση συνειδητότητας, μπορεί να πραγματωθεί, αν μπορέσει κάποιος, όχι μόνο να ενεργοποιήσει την προσοχή του, που συνήθως απουσιάζει, αλλά και να την διαιρέσει μεταξύ του εαυτού του και ενός εξωτερικού αντικειμένου, συναισθήματος, σκέψεως ή αίσθησης. Την ώρα που κάνουμε κάτι, που σκεφτόμαστε, μιλάμε, ή αισθανόμαστε, δεν έχουμε συγχρόνως την επίγνωση του εαυτού μας ότι το κάνει, και αυτό σαφώς μειώνει το πεδίο της συνειδητότητάς μας, όχι μόνο του έσω αλλά και του έξω κόσμου, με αποτέλεσμα το επίπεδο αυτής της συνειδητότητας ως προς την ύπαρξη του εαυτού μας και του κόσμου που μας περιβάλλει, να είναι περιορισμένο ως μηδενικό. Έτσι, σύμφωνα με τον Γκουρτζίεφ, ο άνθρωπος, τρώει μέσα σε ύπνο, περπατάει μέσα σε ύπνο, σκέφτεται μέσα σε ύπνο και νιώθει αυτοματοποιημένα συναισθήματα, ενώ ο ίδιος πιστεύει ότι είναι ξυπνητός. Όταν λοιπόν ο άνθρωπος καταφέρει να συγκεντρώσει τα μόρια της προσοχής του, και στη συνέχεια να τα διαμοιράσει εξίσου στον ίδιο, και στο αντικείμενο, όπως ειπώθηκε παραπάνω, έχει μεγάλες πιθανότητες να βγει από την χαμηλή, προηγούμενη κατάστασή του, της δήθεν συνειδητότητας, και να αντικρύσει ένα ευρύτερο πεδίο εσωτερικών και εξωτερικών εντυπώσεων που προηγουμένως περνούσαν απαρατήρητες. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι μόνο τότε, έστω και για ένα δευτερόλεπτο, ο άνθρωπος μετατρέπεται σε ένα συνειδητό ον.
Η ίδια ιδέα έχει εκλεπτυνθεί περαιτέρω, από τον μαθητή του Ουσπένσκυ, Ρόντνευ Κόλλιν. Σε τρία απλά διαγράμματα, ο Κόλλιν δομεί τα στοιχεία της αυτοενθύμησης και εξερευνά τις σχέσεις μεταξύ τους. Το παρακάτω διάγραμμα που εμφανίζεται σε τρία
διαδοχικά στάδια, αναπαριστά τη διαδοχική πορεία προς την αυτοενθύμηση, αρχίζοντας με το 1ο στάδιο, εκείνο όπου η προσοχή μας βρίσκεται σε κατάσταση σαγήνης – όπως ονομάζεται το συγκεκριμένο είδος ύπνου, η ταύτιση με το αντικείμενο – απέναντι στο δέντρο. Το βέλος (η προσοχή) προχωρεί προς μία κατεύθυνση, γιατί η ενέργεια της προσοχής ξεχύνεται μόνον προς τα έξω. Ο άνθρωπος, είναι στην καθημερινή κατάσταση επίγνωσής του, απορροφημένος στα αντικείμενα που τον περιβάλλουν, χωρίς όμως ο ίδιος να έχει επίγνωση αυτής της απορρόφησης.
Το δεύτερο διάγραμμα αναπαριστά τη συγκέντρωση και την διαίρεση της προσοχής. Εδώ ο άνθρωπος, βλέπει συγχρόνως το δέντρο και τον ίδιο του τον εαυτό που κοιτάζει το δέντρο. Έχει μισομοιράσει δηλαδή την προσοχή του, κατευθύνοντας την επίγνωση της συνειδητότητάς του, και προς τα πίσω, στον ίδιο. Ακόμα όμως δεν έχει πετύχει την αυτοενθύμηση, γιατί το συμβάν της συνειδητότητας είναι ένα γεγονός, και κατά τον Γκουρτζίεφ, ένα γεγονός για να πραγματοποιηθεί, θα πρέπει να επισυμβεί σύμφωνα με το Νόμο του Τρία, να εγκιβωτίζει δηλαδή και τις τρεις δυνάμεις μέσα του. Στο δεύτερο διάγραμμα όμως, λείπει η τρίτη δύναμη για να κάνει την αυτοενθύμηση να επισυμβεί, και η οποία έρχεται στο προσκήνιο στο τρίτο διάγραμμα.
Εδώ, στο τρίτο διάγραμμα ο άνθρωπος, ενώ έχει διαιρέσει την προσοχή του, έχει ανοίξει και μία δίοδο επίγνωσης προς κάτι ανώτερο και από τα δύο που ήδη κατέχει, προς μία ανώτερη δύναμη δηλαδή, που αγκαλιάζει όλη τη σκηνή, και η οποία μπορεί να υπεισέλθει ενίοτε και τυχαία. Ο Κόλλιν μας λέει, ότι αυτή η τρίτη δύναμη για κάποιον μπορεί να είναι οτιδήποτε, μία σχολή, ένας δάσκαλος, ο ίδιος ο Ήλιος, κάποια ύψιστη δύναμη στο σύμπαν, ή ο Θεός.
Από τη στιγμή που εισέρχεται η όποια αυτή τρίτη δύναμη, επιτυγχάνεται και η αυτοενθύμηση. Είναι μία πράξη συγχρονικότητας, σαν να μην αφήνεις την στιγμή να φύγει, την αδράχνεις και την κάνεις δικιά σου, μαζί και με ό,τι αυτή εμπεριέχει, τη θύμηση (αναδόμηση) δηλαδή, στη σειρά, όλων των στιγμών που την συναποτελούν, και οι οποίες, όπως συμβαίνει στη συνηθισμένη μας κατάσταση, θα χάνονταν. Περισσότερα γι’ αυτό το θέμα, θα βρείτε στα Τελευταία Κείμενα του Ουσπένσκυ, στα εκδοθέντα τεύχη του Νίκολ, και στην Μαθητεία μου με τον Ουσπένσκυ και τον Γκουρτζίεφ, της Ποπώφ.
Ο εκδοτικός οίκος, διευθύνεται από την κ. Μαρία Αραποστάθη, μία σχετικά νέα εκδότρια, αφού η «Πτερόεσσα» δημιουργήθηκε το 1998, με μεγάλη αγάπη και αποκλειστικό σκοπό την έκδοση βιβλίων που συντείνουν στην πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου. Βιβλιοθηκονόμος η ίδια, γεννήθηκε στην Αθήνα, μετεκπαιδεύτηκε στο Καίμπριτζ και εργάστηκε στην Αγγλία, με Μaster από το Πανεπιστήμιο της Ουαλλίας. Στην Αθήνα, εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για 25 χρόνια, έχοντας επίσης στο ενεργητικό της την οργάνωση διαφόρωνι διωτικών βιβλιοθηκών και συνεδρίων. Είναι Adjunct Καθηγήτρια, τιμής ένεκεν, στο Πανεπιστήμιο Apollo της Καλλιφόρνια, έχοντας διδάξει τους φοιτητές για δύο καλοκαίρια γύρω από θέματα της ελληνικής Γραμματείας.Γράφει ποίηση και δοκίμια και μεταφράζει ξένους ποιητές όπως τον Ρουμί. Επιλέγει,μεταφράζει - τα περισσότερα η ίδια -και επιμελείται ταβιβλία που εκδίδει. Από το 1978 μελετάει το φιλοσοφικό σύστημα του Έλληνα του Πόντου Γ. Γκουρτζίεφ και του μαθητή του Πήτερ Ουσπένσκυ, και πραγματοποίησε αρκετές ανοιχτές παρουσιάσεις του φιλοσοφικού τους συστήματος, σε βιβλιοπωλεία, ραδιόφωνο και τηλεόραση.
Ο εκδοτικός οίκος, διευθύνεται από την κ. Μαρία Αραποστάθη, μία σχετικά νέα εκδότρια, αφού η «Πτερόεσσα» δημιουργήθηκε το 1998, με μεγάλη αγάπη και αποκλειστικό σκοπό την έκδοση βιβλίων που συντείνουν στην πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου. Βιβλιοθηκονόμος η ίδια, γεννήθηκε στην Αθήνα, μετεκπαιδεύτηκε στο Καίμπριτζ και εργάστηκε στην Αγγλία, με Μaster από το Πανεπιστήμιο της Ουαλλίας. Στην Αθήνα, εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για 25 χρόνια, έχοντας επίσης στο ενεργητικό της την οργάνωση διαφόρωνι διωτικών βιβλιοθηκών και συνεδρίων. Είναι Adjunct Καθηγήτρια, τιμής ένεκεν, στο Πανεπιστήμιο Apollo της Καλλιφόρνια, έχοντας διδάξει τους φοιτητές για δύο καλοκαίρια γύρω από θέματα της ελληνικής Γραμματείας.Γράφει ποίηση και δοκίμια και μεταφράζει ξένους ποιητές όπως τον Ρουμί. Επιλέγει,μεταφράζει - τα περισσότερα η ίδια -και επιμελείται ταβιβλία που εκδίδει. Από το 1978 μελετάει το φιλοσοφικό σύστημα του Έλληνα του Πόντου Γ. Γκουρτζίεφ και του μαθητή του Πήτερ Ουσπένσκυ, και πραγματοποίησε αρκετές ανοιχτές παρουσιάσεις του φιλοσοφικού τους συστήματος, σε βιβλιοπωλεία, ραδιόφωνο και τηλεόραση.
